Εγγονή Ευαγγελία
Εβάρυνες απ' την κληρονομιά.
Βάζεις τις πόρπες τις χρυσές
Κι ενώνεις τα κουρέλια που φοράς.
Το σώμα -λες- το σώμα σου
Να το φυλάς.
Το σώμα φεύγει ξαφνικά.
Και η ψυχή κρυώνει.
Μεγάλη η κληρονομιά
Κι εσύ αέρας με τα νυφικά
Χαϊδεύεις πολυθρόνες και κρεβάτια -αραχνιασμένα σκηνικά
Του εγκαταλειμμένου
Επαρχιακού θεάτρου.
Δεν ήτανε κληρονομιά.
Ήταν χρησμός.
Για να πληρώσεις.
Τα αίματα τα παιδικά
Να πάρεις πίσω.
Από τους ψευδομάρτυρες
Και τους ρουφιάνους
Του '50.