Η ομιλία σάρκωσε το μήνυμα του ευαγγελίου, ενώ η μορφή της, όπως διασαφηνίζεται και στην ανά χείρας μελέτη, οφείλεται στην προσπάθεια κορυφαίων ομιλητών να γίνει αποδεκτό το ευαγγέλιο της χάριτος και της αληθείας από πολλαπλούς αποδέκτες, μέσα σ' ένα λογοτεχνικό περίγυρο με δεσπόζοντα χαρακτηριστικά τη μίμηση της αρχαίας αττικής διαλέκτου και το ποιητικό αποτέλεσμα που δημιουργούν τα υφολογικά παραγγέλματα της ρητορικής.

Η ομιλία έλαβε την οριστική της μορφή τον 4ο αι. και επισφράγισε μία συνεχή ομιλητική δραστηριότητα κατά τους τρεις πρώτους χριστιανικούς αιώνες, επί το πλείστον άγνωστη, εξαιτίας της προτεραιότητας της προφορικής παράδοσης και της γενικότερης έλλειψης των γραπτών μέσων.

Η ένταξη του κηρύγματος του Ιησού, των αποστόλων και των μαθητών τους μέσα στον ελληνιστικό και ιουδαϊκό λογοτεχνικό περίγυρο της εποχής τους και ο ρόλος των αποδεκτών στη διαμόρφωσή του αποτελούν τους δύο κύριους άξονες πάνω στους οποίους κινείται ο παρών τόμος.