Η διαμεσολάβηση του εκπαιδευτικού στη διαμόρφωση της ταυτότητας των νέων ανθρώπων προϋποθέτει ότι βρίσκεται και ο ίδιος σε διαδικασία αυτοπροσδιορισμού: ότι στοχάζεται διαρκώς όχι μόνο πάνω στο ερώτημα ''τι κάνω'' και ''πώς το κάνω'' αλλά και στα ερωτήματα ''ποιος είμαι'' και “γιατί είμαι εδώ''? ότι αναζητά και διαπραγματεύεται ένα προσωπικό πλαίσιο ερμηνείας για την εκπαίδευση και έναν δικό του σκοπό -προσωπικό, ηθικό και πολιτικό- μέσα σ' αυτό το πλαίσιο? και, τέλος, ότι δεσμεύεται σ' αυτόν τον σκοπό, με μια δέσμευση που γίνεται στοιχείο του αυτοπροσδιορισμού του. Η πρακτική έκφραση αυτής της δέσμευσης είναι η καθημερινή δουλειά του στις τάξεις, είναι η κάθε όψη της εκπαιδευτικής του παρουσίας, είναι η ουσιαστική σφραγίδα που αφήνει στους μαθητές και στο Αναλυτικό Πρόγραμμα? είναι αυτό ''που κάνει τη διαφορά'', την οποία δεν μπορεί να κάνει ένα εργαλειακό πρόγραμμα κατάρτισης περιορισμένο στη στενή λογική του ''τι δουλεύει''.

Το βιβλίο αυτό, με την αναλυτική συλλογιστική του πορεία, τη δημιουργική χρήση των θεωρητικών δομημάτων, την οξυδερκή ερμηνεία των ευρημάτων της έρευνας και την ευφάνταστη δόμηση της πρότασης για την ανάπτυξη της εκπαιδευτικής ταυτότητας, τροφοδοτεί τον εκπαιδευτικό με νέα εργαλεία αυτοπροσδιορισμού και τον επιστημονικό διάλογο με σημαντικά και τολμηρά ερωτήματα: είναι η ενδυνάμωση του εκπαιδευτικού η αφετηρία για την επανανοηματοδότηση της εκπαιδευτικής πράξης; Και πώς κερδίζεται η ενδυνάμωση στους απαιτητικούς αλλά και απροσανατόλιστους καιρούς μας;