Στο έργο αυτό ο συγγραφέας καταγράφει την πρόσφατη ιστορία της Καλαμαριάς με περιγραφή γεγονότων και χαρακτηριστικών προσώπων, με γειτονιές και έθιμα που έσβησαν ή σβήνουν. Στο βιβλίο περιλαμβάνεται πλούσιο φωτογραφικό υλικό με στόχο να κρατήσει άσβεστη στη μνήμη των γενεών που έρχονται, την καθημερινότητα και την αλληλεγγύη των κατοίκων της Καλαμαριάς κυρίως κατά τη μεταπολεμική περίοδο.

Η ανυπαρξία έργων υποδομής, η αγορά και τα ποικίλα επαγγέλματα τα περισσότερα των οποίων σήμερα δεν ασκούνται, περιγράφονται με γλαφυρό τρόπο. Οι προσπάθειες της δεύτερης γενιάς των προσφύγων να καλυτερεύσουν το βιοτικό επίπεδό τους, να μορφώσουν τα παιδιά τους, να βοηθήσουν το συνάνθρωπό τους, παρουσιάζονται με διάφορα παραδείγματα. Τα συγκοινωνιακά μέσα, οι συνθήκες υγιεινής, ο οικιακός και επαγγελματικός εξοπλισμός δείχνουν την ταλαιπωρία αλλά και υπομονή των Καλαμαριωτών αυτής της περιόδου. Η συμβολή πολλών κατοίκων της πόλης στην ανάπτυξη της κοινωνικής και πνευματικής ζωής, επιβεβαιώνει πως η Καλαμαριά μας δεν έχει να ζηλέψει καμία άλλη πόλη.

Παιδιά και παιχνίδια, κοινωνικές εκδηλώσεις, κατοχικά και μετακατοχικά γεγονότα περιγράφονται μερικές φορές αναλυτικά, αφού ο συγγραφέας τα έζησε και ο ίδιος.

Επίσης, παρουσιάζει πολλούς Συλλόγους, Σωματεία και Ιδρύματα που προσφέρανε και συνεχίζουν να προσφέρουν σημαντικό κοινωνικό έργο. Πιστεύει ο συγγραφέας στις προοπτικές καλύτερων ημερών της Καλαμαριάς, ακόμη και μετά από την εκτεταμένη κρίση που περνάει η χώρα μας.

Αυτό το πόνημα αποτελεί μια εικόνα της μεταπολεμικής Καλαμαριάς αναφερόμενο «στα χρόνια και στους χώρους που παίξαμε και ανδρωθήκαμε».