Αδιάκριτα (;) βλέμματα από παντού. Πόσο γυμνό είναι ένα σπίτι χωρίς κουρτίνες...
Η απώλεια τους είναι ικανή, να σου στερήσει τη ξεγνοιασιά της κάποιας ακαταστασίας, να σου στερήσει ακόμη κ την επιθυμία της απόλυτης απομόνωσης σου χωρίς να είσαι αναγκασμένος να κατεβάσεις τα πατζούρια, ώστε να στερηθείς έτσι κ τον ήλιο, να σε δεσμεύει ακόμη να κυκλοφορήσεις όπως θέλεις εσύ μέσα στο ίδιο σου το σπίτι. Πόσο απαραίτητες είναι για ένα σπίτι οι κουρτίνες...

Τι συμβαίνει όμως όταν οι κουρτίνες μπαίνουν παντού στη ζωή μας; Στις σχέσεις μας, στην προσωπικότητά μας, στη συμπεριφορά μας, στο είναι μας, στην ψυχή μας πάνω απ όλα; Σε τι ωφελεί να κρύβεσαι από τον ίδιο σου τον εαυτό, πόσο μάταιο είναι να ζεις μια ζωή κρυμμένος πάντα πίσω από μια κουρτίνα; Πόσο μάταιο είναι να ζεις μια ζωή που δεν είναι δική σου; Ας αφήσουμε αυτές τις τέσσερεις γυναίκες να μας δώσουν τη δική τους εκδοχή.