Με την εισαγωγή του εθνικού νομίσματος, της Νέας Δραχμής, θα αυξηθεί η ρευστότητα της οικονομίας και θα χρηματοδοτούνται οι παραγωγικές επενδύσεις.
Το κράτος θα πάψει να δανείζεται από ξένους, δε θα δημιουργείται πια νέο χρέος και δε θα πληρώνουμε άλλους τόκους.
Η Νέα Δραχμή δε θα υποτιμηθεί, κανείς δε θα χάσει την περιουσία του και τα λεφτά του, δε θα υπάρξει πληθωρισμός.
Η ανεργία θα μειώνεται με τις νέες επενδύσεις και οι μισθοί και οι συντάξεις σταδιακά θα αυξάνονται.
Δύο τρόποι υπάρχουν για να κατακτήσεις και να υποδουλώσεις ένα έθνος.
Ο πρώτος είναι με το ξίφος.
Ο δεύτερος είναι με το χρέος.
Ο δεύτερος τρόπος είναι πιο αποτελεσματικός γιατί, τουλάχιστον στην αρχή, δεν είναι ορατός από τον υποδουλωμένο πληθυσμό.

Οι κατακτητές εμφανίζονται ως εταίροι που θέλουν να συνδράμουν, βαπτίζουν τα επαχθή δάνεια «βοήθεια», τη φορολογική επιδρομή «δημοσιονομική προσαρμογή», τις περικοπές μισθών και συντάξεων «μεταρρυθμίσεις». Στο παρασκήνιο μια Ύπατη Αρμοστεία αναλαμβάνει τη διακυβέρνηση της χώρας με πρώτο στόχο να εισπράττει το φόρο υποτέλειας, δηλαδή τους τόκους των δανείων.