'Αγνωστη διάσταση

[...]
όμως,
το ρολό της μοίρας,
βάφει τη μέρα με μια ανάσα,
και τη νύχτα
με ασφυξία,
καταλαβαίνεις τώρα γιατί πνίγομαι
από τα δάκτυλα,
κρύβουν στάχτες
που αφήνουν δαχτυλιές
στη μνήμη,

γι' αυτό,
δεν έχω συμμετρία στα βήματα,
γέρνω στη διανομή και πάω προς την άλλη,
εκεί πάλι,
το γυαλί μαραίνεται
και η ψίχα γίνεται πείνα...