Ένας άνθρωπος ξυπνάει χωρίς να θυμάται τίποτα πια. Δεν γνωρίζει πού βρίσκεται ούτε ποιoς είναι. Δίχως ταυτότητα παραπαίει μέσα στο κενό του. Ώσπου σιγά σιγά αρχίζει να καταλαβαίνει πως για να ζήσεις, για να γίνεις άνθρωπος χρειάζεται κάτι παραπάνω από απλώς να υπάρχεις. Έρμαιο του πουθενά, παίρνει απόφαση να χτίσει μόνος του την μνήμη του. Μα σύντομα κι αυτό αποβαίνει άκαρπο.

Το ξύπνημα είναι το αργό και επώδυνο χτίσιμο της συνείδησης ενός ατόμου που στέκεται ασφυκτικά εγκλωβισμένο πάνω στην σκιά του εαυτού του, με μόνη βοήθεια την καθυστερημένη επίγνωση, που αναδύεται μέσα από την οδύνη της εσωτερικής του ανυπαρξίας, ότι μόνο οι ανθρώπινοι δεσμοί συγκροτούν την μνήμη.