Το Περί του ύφους γράφτηκε μεταξύ 1926 - 1927, κυκλοφόρησε όμως το 1928 γιατί ο Αντρέ Ζιντ και ο Πωλ Βαλερύ (τον οποίο κριτικάρει έντονα το κείμενο) διαφωνούσαν με την έκδοσή του. Βιβλίο βίαιο, που δεν αφήνει όρθιο ούτε σέβεται τίποτα από την εποχή μας: τέχνη, πολιτική, ηθική, δυτικό πολιτισμό.

Μέσα από τις σελίδες του -όπως λέει και ο ίδιος ο συγγραφέας- "κάθε εικόνα δημιουργεί έναν κατακλυσμό" και είναι ίσως η ιστορική στιγμή που ο Αραγκόν αρχίζει να περνάει από τον υπερρεαλισμό στον ρεαλισμό. Δεν είναι δυνατόν να απομονώσουμε το Περί του ύφους από την υπόλοιπη εξέλιξη της σκέψης και της γραφής του Αραγκόν, είναι μία από τις σημαντικότερες στιγμές του.