H παρούσα δεύτερη έκδοση του «Γενικού Ενοχικού», δεκαέξι ολόκληρα χρόνια από την πρώτη εμφάνιση του βιβλίου (1999), ήταν προ πολλού αναμενόμενη αλλά και αναγκαία, προκειμένου το βιβλίο να εκσυγχρονισθεί και να ενημερωθεί με την εν τω μεταξύ νομοθεσία, τη βιβλιογραφία και τη νομολογία. Κατά τη διαδρομή των χρόνων που πέρασαν μεσολάβησαν σημαντικά γεγονότα που επηρέασαν αποφασιστικά την οικονομική και κοινωνική ζωή της χώρας. Αναπόφευκτα επηρέασαν όμως και την ερμηνεία και την εφαρμογή των κανόνων του Ενοχικού Δικαίου, αφού αυτό αποτελεί το δίκαιο της καθημερινής συναλλαγής των πολιτών αλλά και των επιχειρήσεων είναι το δίκαιο των μικρών και των μεγάλων συναλλαγών: από τις μισθώσεις ακινήτων (αστικές ή εμπορικές) και τα τραπεζικά δάνεια μέχρι τις εγγυήσεις, τις εγγυητικές επιστολές και τις συμβάσεις μεταξύ μεγάλων επιχειρήσεων.

Για παράδειγμα, ενώ η αρχή της υποχρεωτικότητας των συμφωνιών (pacta sunt servanda) αποτελεί ένα από τα θεμελιώδη «δόγματα» του Ενοχικού Δικαίου, διότι με αυτή ενισχύεται η συναλλακτική πίστη και διασφαλίζεται η σταθερότητα των συναλλαγών, η οικονομική κρίση που μαστίζει σήμερα τη χώρα μας καθιστά αναγκαία τη συναινετική ή τη δικαστική αναπροσαρμογή των συμβατικών παροχών που συμφωνήθηκαν «σε άλλους καιρούς», δηλαδή υπό διαφορετικά οικονομικά και κοινωνικά δεδομένα.