Κατόπιν μιας ιστορικής αναδρομής, που αφιερώνεται στη γένεση και εξέλιξη του δικαιώματος του δημιουργού από την ελληνορωμαϊκή αρχαιότητα ως τις μέρες μας, η ανάπτυξη της παρούσας μελέτης επικεντρώνεται στη δημόσια παρουσίαση του έργου. Ο όρος αυτός, ο οποίος ανευρίσκεται στο άρθρο 3 παρ.2 του ν. 2121/1993 και στο άρθρο 15 παρ.2 του γερμανικού νόμου περί του δικαιώματος του δημιουργού (UrhG), προτιμήθηκε λόγω της ευρύτητάς του και -στο μέτρο αυτό- της προσφορότητάς του να στεγάσει κάθε εξουσία άυλης παρουσίασης του έργου στο κοινό. Υπό την έννοια αυτή υπάγονται έτσι και εξετάζονται τόσο οι αποσπασματικές εξουσίες δημόσιας εκτέλεσης και δημόσιας μετάδοσης της Διεθνούς Σύμβασης Βέρνης, όσο και η εξουσία παρουσίασης του έργου στο κοινό και κατ’ αίτηση διάθεσής του στο κοινό του άρθρου 8 της Συνθήκης του ΠΟΔΙ για την Πνευματική Ιδιοκτησία.

Ακολούθως αναπτύσσονται οι κατ’ ιδίαν περιουσιακές εξουσίες της δημόσιας εκτέλεσης, δημόσιας μετάδοσης και παρουσίασης του έργου στο κοινό του άρθρου 3 παρ.1 του ν. 2121/1993, καθώς και οι ενδεικτικά αναφερόμενες στο άρθρο 15 παρ.2 UrhG κατ' ιδίαν εξουσίες δημόσιας παρουσίασης του έργου.

Η μελέτη ολοκληρώνεται με την κριτική ανάλυση της σύγχρονης νομολογίας του ΔΕΕ σε σχέση με την έννοια της παρουσίασης του έργου στο κοινό, όπου εντοπίζεται αφενός η αδυναμία χάραξης σαφούς διαχωριστικής γραμμής μεταξύ της εξουσίας δημόσιας εκτέλεσης και παρουσίασης στο κοινό και αφετέρου η ελλιπής οριοθέτηση της έννοιας του κοινού εκ μέρους του ΔΕΕ.