Στην παρούσα μονογραφία με τίτλο: «Κρατικά μέτρα νόθευσης του ανταγωνισμού» πυρήνα της έρευνας αποτελούν τα όρια και τα κριτήρια του επιτρεπτού της κρατικής αποδοχής, ενθάρρυνσης ή στήριξης περιοριστικών επιχειρηματικών πρακτικών.

Η θετική στάση της ενωσιακής διοίκησης απέναντι στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις μεταφράζεται στην εξαίρεσή τους από την απαγόρευση των συμπράξεων, εφόσον ο κύκλος εργασιών των συμπραττουσών επιχειρήσεων δεν υπερβαίνει το εκάστοτε οριζόμενο κατώφλι. Αυτό έχει ως συνέπεια την αποδέσμευση των εθνικών διοικήσεων από το ενωσιακό δίκαιο στην αντιμετώπιση των συμπράξεων μικρής εμβέλειας.

Ξεκινώντας ο συγγραφέας από τον προσδιορισμό της έννοιας της επιχείρησης στο ενωσιακό δίκαιο του ανταγωνισμού, επισημαίνει τα όρια «κατανόησης» των κρατικών επιλογών και πρακτικών αποδοχής, ενθάρρυνσης ή στήριξης των συμπράξεων που απορρέουν από το δίκαιο της ΕΕ. Στη συνέχεια ερευνά τις ιδιαιτερότητες των άρθρων 101 και 102 ΣΛΕΕ στις κρατικές οικονομικές παρεμβάσεις και τις δυσκολίες που μπορεί να προκύπτουν σε σχέση με την απαγόρευση κατάχρησης δεσπόζουσας θέσης που διαλαμβάνει το άρθρο 102 ΣΛΕΕ όταν κάτοχος αυτής της θέσης είναι δημόσια επιχείρηση ή επιχείρηση στην οποία έχουν ανατεθεί ειδικά καθήκοντα (δημόσια υπηρεσία κ.λπ.).

H μονογραφία του κ. Καραγιάννη μας οδηγεί σε ευρύτερους προβληματισμούς για τον τρόπο περιφρούρησης του ελεύθερου ανταγωνισμού σε περιόδους οικονομικής κρίσης. Κατά τεκμήριο, στις περιόδους αυτές οι επιχειρήσεις αγωνίζονται να επιβιώσουν και δεν παράγουν «υπερκέρδη». Το πρόβλημα όμως είναι ότι ενόψει της συρρίκνωσης της ζήτησης οι επιχειρήσεις αυτές συχνά συνάπτουν συμφωνίες ή εναρμονίζουν τη συμπεριφορά τους προκειμένου να διατηρήσουν τα μερίδιά τους και μην επιδοθούν σε εξοντωτικό ανταγωνισμό μεταξύ τους.

Η στάση του κράτους απέναντι σ’ αυτές τις συμπεριφορές μπορεί να συνίσταται στην παράλειψη κίνησης των διαδικασιών εφαρμογής των κανόνων ανταγωνισμού αλλά και στην υπόδειξη συγκεκριμένων συμπεριφορών, όπως η συντονισμένη μείωση των τιμών των αγαθών «πρώτης ανάγκης» κ.ά.