Η παρούσα μονογραφία έχει αντικείμενο τις μορφές της συμπληρωματικής ασφάλισης των μισθωτών, σε επίπεδο επιχείρησης. Ο όρος αφορά κάθε μορφή ασφαλιστικού συστήματος που χορηγεί συνταξιοδοτικές παροχές πέραν της κύριας σύνταξης, το οποίο μπορεί να είναι δημόσιο ή ιδιωτικό, υποχρεωτικής ή προαιρετικής υπαγωγής, να λειτουργεί με βάση το διανεμητικό ή το κεφαλαιοποιητικό σύστημα και να ιδρύεται δυνάμει συλλογικών συμφωνιών μεταξύ εργαζομένων και εργοδοτών ή με πρωτοβουλία της μίας μόνο πλευράς.

Στόχος της παρούσας μονογραφίας με τίτλο Κοινωνική Ασφάλιση Μισθωτών - Συμπληρωματικές μορφές είναι να αναδειχθούν όλες οι μορφές συνταξιοδοτικών παροχών που καλούνται να συμπληρώσουν το εισόδημα των συνταξιούχων από την κύρια ή βασική σύνταξη, ώστε να διασφαλίζεται ένα αξιοπρεπές επίπεδο διαβίωσης και για τον μετά την έξοδο από την εργασία βίο. Ο ρόλος των συμπληρωματικών συστημάτων ασφάλισης γίνεται ολοένα σημαντικότερος λόγω της υποχώρησης της κάλυψης των αναγκών των ασφαλισμένων από τα δημόσια διανεμητικά συστήματα, η δε προσέγγισή τους από κάθε έννομη τάξη αποκρυσταλλώνει την προσπάθεια εξεύρεσης της ιδεατής ισορροπίας μεταξύ της αρχής της αλληλεγγύης και της αρχής της ανταποδοτικότητας.