Ο Τζων Τέρνερ μετακομίζει σε μια μικρή πόλη, στη μέση του πουθενά, κάπου κοντά στο Μέμφις. Είναι το ιδανικό ησυχαστήριο γι' αυτόν: ένας τόπος όπου μπορεί κανείς να θάψει το παρελθόν του και να δραπετεύσει από τον πόνο της ανθρώπινης συναναστροφής, όπου οι συζητήσεις πραγματοποιούνται μόνο όταν κάποιος έχει κάτι ουσιαστικό να πει, όπου μπορεί κανείς να κάθεται με τις ώρες να ακούει τους γρύλους και να χαζεύει τις κουκουβάγιες να πετούν - σιωπηλές σκιές μπροστά από το φεγγάρι. Είναι ο τόπος όπου ο Τέρνερ ελπίζει να σβήσει από τη μνήμη του πως κάποτε υπήρξε αστυνομικός, κάποτε ψυχοθεραπευτής, και ότι για πάντα θα είναι ένας πρώην κατάδικος.

Και μοιάζει να τα καταφέρνει. Μέχρι τη στιγμή που ο σερίφης Λόννι Μπέητς εμφανίζεται στο κατώφλι του με ένα μπουκάλι ουίσκι και ένα πρόβλημα: το πτώμα ενός περιπλανώμενου άντρα -άγρια και τελετουργικά δολοφονημένου-ανακαλύπτεται στην πόλη. Κανείς δεν ξέρει τίποτα γι’ αυτόν, αλλά στην κατοχή του βρίσκονται κάποιες επιστολές που είχαν ως παραλήπτη τον δήμαρχο της πόλης. Ο Μπέητς με τον βοηθό του χρειάζονται τη βοήθεια κάποιου με την εμπειρία της μεγαλούπολης, από τη μία, και την απαραίτητη διακριτικότητα που απαιτεί μια σειρά ανακρίσεων για τους κατοίκους μιας τόσο μικρής πόλης, από την άλλη. Σύντομα, η αστυνομική έρευνα δίνει τη θέση της σε ένα κοινωνικό χρονικό της επαρχιακής ζωής, και η πλοκή επικεντρώνεται όχι τόσο στην αναζήτηση του ενόχου όσο στη σταδιακή αποκάλυψη του παρελθόντος του Τέρνερ, που βρίσκεται να ζει ξανά τη ζωή που είχε αφήσει, αρχίζοντας να βυθίζεται και πάλι στο σκοτάδι από το οποίο είχε ξεγλιστρήσει, αλλά και να εξοικειώνεται με την απρόσμενη καλοσύνη των άλλων.