'Αλλοτε με γρήγορο ρυθμό και άλλοτε με νωχελικό, αλλά πάντα με στίχο ελεύθερο, τα ποιήματα της συλλογής παρασύρουν τον αναγνώστη σ' έναν κόσμο με διαφορετική αντίληψη για την έννοια του χρόνου. Συνηθισμένα αντικείμενα -το ψυγείο, το χριστουγεννιάτικο δέντρο, το τραπέζι- αποκτούν αφηρημένη υπόσταση, πολλές φορές και μεταφυσικές ιδιότητες. Οι άνθρωποι μετρούν τον χρόνο που φεύγει, τις απώλειες της συνεχούς μετάβασής τους από την παιδική στην ενήλικη ζωή, τη χαμένη μαγεία που βρίσκεται στη λεπτομέρεια. Η αφηρημένη ταχύτητα της ζωής νοσταλγεί, απογοητεύεται μα δεν σταματά να ονειρεύεται.