Η ζωή της Δώρας δεν έμοιαζε με παραμύθι... Ωστόσο, αυτό δεν την εμπόδισε να ζήσει με τον Μιχάλη δέκα πραγματικά παραμυθένιες μέρες... Δέκα μέρες που έκλειναν μέσα τους όλα εκείνα τα τόσο βαθιά συναισθήματα, που την παρέσυραν καθημερινά, γεμίζοντας την καρδιά της ελπίδες και όνειρα, σαν κι αυτά που δεν μπορεί κανείς να φανταστεί. Μέχρι τη στιγμή που έρχεται ο Νίκος να της αποδείξει, πως όλα ήταν μόνο ένα παραμύθι, που συνάντησε την πραγματικότητα την πιο ακατάλληλη στιγμή...

Κι ένιωθε τότε το σώμα της να τρέμει και το βλέμμα της να μένει παγωμένο και ακίνητο μπροστά στο γαλαζοπράσινο πέλαγος, πίσω από εκείνη την αόρατη κλωστή, που χώριζε τον κόσμο στον οποίο στεκόταν, από εκείνον που είχε τόσες φορές ονειρευτεί. Κι όλα αυτά, μέχρι την στιγμή που θα ανακάλυπτε, πως υπάρχει τελικά μέσα μας και ένα συναίσθημα, που ονομάζεται αγάπη ανιδιοτελής...