Ο Λοχαγός Αδόλφος Λάσσεν βρίσκεται σε διαμάχη με τη γυναίκα του Λάουρα σχετικά με την ανατροφή και μόρφωση της κόρης τους Βέρθας. Ο Λοχαγός πιστεύει πως δεν αρκεί να χει δώσει στο παιδί του ζωή, πρέπει να του δώσει και την ψυχή του. Αυτή είναι ίσως κι η μόνη πίστη του για τη ζωή μετά θάνατον. Εμπόδια όμως σ αυτό είναι εκτός από τη γυναίκα του κι άλλα πρόσωπα δικά του, μ ένα σωρό σκουριασμένες ιδέες, παλιές αντιλήψεις και θρησκευτικές πεποιθήσεις που κάνουν την επιθυμία του Λοχαγού ανεκπλήρωτη. Η υπόθεση παίρνει σοβαρή τροπή όταν η Λάουρα υποβάλλει στον άντρα της πως μπορεί και να μην είναι αυτός ο φυσικός πατέρας της κόρης τους. Εκτός από στρατιώτης ο Αδόλφος Λάσσεν είναι και εξαιρετικός επιστήμονας-ερευνητής, βαθιά καλλιεργημένος άνθρωπος με πνεύμα ανώτερο και ψυχή ποιητική. Η Λάουρα τον εμποδίζει στην επιστημονική του έρευνα κατακρατώντας κρυφά την αλληλογραφία του, ενώ παράλληλα διαδίδει παντού φήμες για ψυχική ανισορροπία του Λοχαγού. Μπλεγμένος στη δίνη του πάθους και της αμφιβολίας ο ευαίσθητος Αδόλφος οδηγείται στην παραφροσύνη. Φορώντας τον ζουρλομανδύα που του βαλαν για να τον οδηγήσουν στο άσυλο, πεθαίνει από συμφόρηση στην αγκαλιά της παραμάνας του.