Η Προσωπική μου Ομολογία... Από τα σωθικά της Ειρήνης (της Μάνας μου) μέχρι το ασφαλές καταφύγιο της 'Αλμας (της Γυναίκας μου), η διαδρομή με τη Γυναίκα Παράδεισο ή Κόλαση ήταν και δύσκολη και επίπονη και άδικη και επιπόλαιη και μάλλον οδυνηρή. Γιατί τώρα η καταγραφή της διαδρομής; Λογικό ερώτημα όταν το άδειο χαρτί «φωτογράφιζε» μνήμες, αισθήματα, γεγονότα και προβληματισμούς μιας πολυτάραχης πορείας στη Ζωή και στο Χρόνο. Ίσως γιατί τώρα η (οποιαδήποτε) καταγραφή μπορεί να 'ναι αντικειμενικά δίκαιη και λυτρωτική. Ειλικρινά δε γνωρίζω το λογοτεχνικό όρο, που θα λάβει η γραπτή αυτή διαδρομή. Αυτό που με βεβαιότητα γνωρίζω είναι ότι πρόκειται για «Κοινωνικές Φωτογραφίες Ψυχής» με πόνο, με αγάπη, με λογική, και με τρυφερότητα. Και δεν φιλοδοξώ μέσα από τις «φωτογραφίες» να δώσω απάντηση στο (διαχρονικό) ερώτημα: «Η ΓΥΝΑΙΚΑ: Παράδεισος ή Κόλαση;» Τη λύση/απάντηση την «παραδίδω» στη δική σας επιλογή ή κρίση. Μακάρι «οι φωτογραφίες μου» να 'ναι για σας καλοδιάβαστες και - κυρίως - χρήσιμες!...