Χαρακτηρίστηκε ως ο πιο γνήσιος εξπρεσιονιστής από όλους τους άλλους ποιητές της εποχής του. Η γραφή του Stramm ξεχωρίζει για το λιτό και ελλειπτικό της ύφος. Συχνά αγνοούνται γραμματικοί και συντακτικοί κανόνες, ενώ συναντάται ένα πλήθος νεολογισμών. Το ιδίωμα του Stramm ήταν εξαιρετικά καινοτόμο και πρωτοποριακό, με αποτέλεσμα να επηρεάσει νέους συγγραφείς, όπως τον Kurt Heynicke, τον Alfred Doeblin, αργότερα τον Arno Schmidt κ.α., έτσι ο Stramm δίκαια θεωρείται ως ένας από τους πρωτεργάτες του Ευρωπαϊκού Μοντερνισμού.

Εκτός από πρόζα και θεατρικά, έγραψε δυο ποιητικές συλλογές που εκδόθηκαν μετά το θάνατό του. Στις συλλογές αυτές, ιδιαίτερα στην τελευταία του Στάζει Αίμα, κυριαρχεί η απεικόνιση της φρίκης του πολέμου, με τρόπο που κανείς άλλος ποιητής δεν κατάφερε να αποδώσει. Οι συγκοπτόμενοι ρυθμοί, η απουσία στίξης, οι στίχοι της μιας λέξης, αποτελούν τα κύρια μέσα του νέου λυρισμού, με τα οποία ο πολεμιστής-ποιητής μεταφέρει τις εντυπώσεις του από τα πεδία μαχών, σε έναν από τους φριχτότερους πολέμους που έζησε η ανθρωπότητα.

Το στοιχείο του ανυπέρβλητου τρόμου από τη διαρκή απειλή θανάτου προβάλλεται σε όλα τα ποιήματα της τελευταίας αυτής συλλογής, μια απειλή στην οποία τελικά και ο ίδιος ο Stramm υπέκυψε, όπως και τόσοι άλλοι λογοτέχνες και διανοούμενοι της γενιάς του.