Το 1896 ένας θίασος αρκετών δεκάδων ατόμων της φυλής των Ασάντι, από την Χρυσή Ακτή της Αφρικής, τη σημερινή Γκάνα, πρώην αγγλική αποικία, περιοδεύει σε πρωτεύουσες της Ευρώπης.

Ζωντανά εκθέματα της εποχής του τέλους των αυτοκρατοριών και της αποικιοκρατίας, άγριοι ενός χαμένου παραδείσου, εγκαθίστανται το καλοκαίρι του ίδιου έτους στο ζωολογικό κήπο της Βιέννης, διασκεδάζοντας τους κατοίκους της με χορούς, τραγούδια και περιστατικά από την καθημερινή τους ζωή.

Ο βιεννέζος ποιητής Πέτερ Αλτενμπεργκ γνωρίζεται μαζί τους, ερωτεύεται την εξωτική τους αθωότητα και ένα χρόνο αργότερα δημοσιεύει μια μικρή συλλογή με πεζοποιήματα, τα οποία αποτελούν φόρο τιμής σε αυτή τη γνωριμία, ενώ συγχρόνως εμπεριέχουν σκληρή κριτική στο δυτικό τρόπο ζωής και σκέψης.