Στην αρχιτεκτονική όπως και σε κάθε τέχνη, ο χρόνος της αναζήτησης και σύλληψης της ιδέας του έργου είναι καταλυτικός για τη μετέπειτα πορεία μέχρι αυτό να ολοκληρωθεί και να πάρει την τελική του μορφή. Πολλοί καλλιτέχνες, διανοητές και επιστήμονες έχουν ασχοληθεί με αυτή την ιδιαίτερη φάση της δημιουργικής σκέψης, και κάθε ένας μέσα από τα προσωπικά του βιώματα και τις εμπειρίες του έδωσε τη δική του ερμηνεία για το πιο μυστηριώδες και μύχιο μέρος της επιστήμης ή της τέχνης του, που είναι η γέννηση και η συγκρότηση της ιδέας.

Θα επιχειρήσουμε να ακολουθήσουμε και να ανιχνεύσουμε -όσο αυτό είναι δυνατό- τις διαδρομές της σκέψης κατά τη διαδικασία της αρχιτεκτονικής σύνθεσης. Να πλησιάσουμε κάτι που εξ αρχής φαντάζει εξαιρετικά δύσκολο κι αυτό, γιατί δεν μπορεί με καθαρά έλλογο τρόπο να διερευνηθεί και να αναλυθεί μια εξαιρετικά πολύπλοκη νοητική διεργασία η οποία δεν ακολουθεί ορθολογική και γραμμική εξελικτική πορεία, αλλά τουναντίον δυναμική και απρόβλεπτη.

Πολλά από τα ερωτήματα που εύλογα θα γεννηθούν στον αναγνώστη είναι πιθανόν ή σχεδόν βέβαιο ότι θα μείνουν αναπάντητα και ανοικτά. Ίσως όμως κάποιες από τις σκέψεις που διατυπώνονται εδώ, βγαλμένες μέσα από προσωπικές εμπειρίες, να βοηθήσουν στην αναζήτηση αυτή και να τροφοδοτήσουν τη συζήτηση η οποία θα συνεχίζεται μέσα στο χρόνο όσο θα υπάρχει και η τέχνη της αρχιτεκτονικής.