ΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΚΑΙ ΕΜΠΕΙΡΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ

Η επιμόρφωση των εκπαιδευτικών, ως βασικός παράγοντας του εκπαιδευτικού έργου και της αποτελεσματικότητάς του, αποκτά όλο και μεγαλύτερη απήχηση τόσο στην ελληνόγλωσση όσο και στην ξενόγλωσση βιβλιογραφία εξαιτίας του πολλαπλού -ανανεωτικού, αντισταθμιστικού και εκσυγχρονιστικού - ρόλου που καλείται να επιτελέσει. Παράλληλα, η επιμόρφωση αποτελεί κεντρικό στοιχείο της ακολουθούμενης εκπαιδευτικής πολιτικής, η οποία, για να έχει θετικό αντίκτυπο, οφείλει να έχει συναινετικό χαρακτήρα και να ανταποκρίνεται στις ρεαλιστικές ανάγκες των εκπαιδευτικών, συνδέοντάς τες με την πολιτική βούληση και τα αιτήματα του συνδικαλιστικού κινήματος των εκπαιδευτικών.

Το παρόν βιβλίο εστιάζει ειδικά στο ζήτημα της επιμόρφωσης των εκπαιδευτικών της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης με άξονες αναφοράς τη δράση και τις πρωτοβουλίες της Διδασκαλικής Ομοσπονδίας Ελλάδας. Οι θέσεις της συνδικαλιστικής οργάνωσης των εκπαιδευτικών της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης για την επιμόρφωση ανιχνεύονται αφενός μέσα από τη μελέτη πρωτογενών πηγών και αρχειακού υλικού με ιστορικό και ερμηνευτικό τρόπο, αφετέρου μέσω της εφαρμογής της ανάλυσης περιεχομένου σε υλικό που συγκεντρώθηκε από συνεντεύξεις με εκπροσώπους του διοικητικού της συμβουλίου.

Από τις δύο αυτές προσεγγίσεις καταδεικνύεται η σημασία που προσδίδει ο συνδικαλιστικός φορέας των εκπαιδευτικών της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης στην επιμόρφωση και αναδεικνύονται διάφορες όψεις του ζητήματος, που μπορεί να φανούν χρήσιμες στη χάραξη της εκπαιδευτικής πολιτικής.