Το Χρονικό είναι αποτέλεσμα κάποιων πολυήμερων οδοιπορικών στην Εγγύς Ανατολή και μιλάει για την τόσο κοντινή αλλά σχεδόν άγνωστη Συρία, που κάποτε ήταν μέγιστη, αλλά τώρα είναι βαθιά πληγωμένη. Στις σελίδες του κινούνται θεοί, γραφείς και έμποροι, υψώνονται αγέρωχες πολιτείες, ακούγονται ελληνικοί ψίθυροι, παλεύουν θρησκείες με κατακτητές. Συγχρόνως υπάρχουν κήποι με λεμονανθούς, φρούρια και πολέμαρχοι, τροβαδούροι, αλλά και καθημερινοί άνθρωποι-πιόνια στα ανελέητα σχέδια των κραταιών. Από τα πανάρχαια χρόνια της Αστάρτης μέχρι πέντε μέρες πριν αρχίσει ο πόλεμος, η διήγηση είναι μια αναφορά σε μέρες αγάπης, μίσους, δόξας και δακρύων, που παρουσιάζονται με οξυδέρκεια, τόλμη, τρυφερότητα και ελπίδα.