Οι ανάκατες σημειώσεις των γνωστών ή άγνωστων πληροφοριοδοτών άρχισαν σιγά σιγά να παίρνουν συγκεκριμένη μορφή και ο Τσόγκας κατάλαβε ξαφνικά ότι το περιεχόμενο του φακέλου δεν ήταν σκόρπια χαρτιά ριγμένα στην τύχη, ένα χαοτικό παραλήρημα μισότρελων ρουφιάνων της Ασφάλειας, όπως είχε νομίσει στην αρχή. Διέθετε, αντίθετα, ειρμό, λογική και τάξη. Σαν να είχε κάποιος οργανώσει, επεξεργαστεί και βάλει στη σωστή σειρά όλο αυτό το ετερογενές υλικό, έτσι ώστε να διαβάζεται σαν μια ιστορία με αρχή, μέση και τέλος.