ΑΡΘΡΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΟΜΙΛΙΕΣ

Ο Βαλαωρίτης, λυρικός που εύκολα πέφτει και ξεπέφτει, ελεγειακός που μπερδεύεται μέσα σε παράπονα και μοιρολόγια, είναι ο πρώτος αγνός, και σε πολλά ασύγκριτος, επικός που δοξάζει τη νέα λογοτεχνία μας. Ηθογράφος του αρρενωπού και λεβέντικου, ζωγράφος του σκληρού και του τρομαχτικού, μαζί εμπνευσμένος και μελετημένος ραψωδός της εθνικής ιστορίας και της ελληνικής φύσης, όσο κι αν τα προτερήματα του τεχνίτη δε φτάνουν κάποτε να υπηρετήσουν στην εντέλεια τη φαντασία του ποιητή.

Κι έτσι η ποίηση του Βαλαωρίτη είναι μαζί και γέφυρα που μας περνά από τον στίχο στον πεζό λόγο τον καλλιτεχνικό, από το ιστορικό ποίημα στο επικό διήγημα και που μας κάνει να στοχαστούμε πως υπάρχει και στης νέας μας δημιουργικής φιλολογίας το περπάτημα, ένας ρυθμός, μια παράδοση, κάτι σαν εξέλιξη, κάτι σα μεταμόρφωση, πως με όλα του τα εμπόδια ο δρόμος αυτός είναι υποκείμενο της μελέτης του ιστορικού κάθε εποχής.

Γι' αυτούς τους λόγους αποφασίστηκε η επανέκδοση του βιβλίου, στο οποίο διατηρήθηκε όμως η ιδιαίτερη γλώσσα του ποιητή συγγραφέα Κωστή Παλαμά. Κι αυτό για να παραμείνει ο τρόπος που ο Παλαμάς μιλάει για τον υμνωδό της Μεγάλης Ιδέας Αριστοτέλη Βαλαωρίτη.