Γνώρισα τη Ντένη Βαχλιώτη όταν από μια απίθανη σύμπτωση συνεργαστήκαμε στο ανέβασμα της θεατρικής παράστασης "Χειροκροτήματα". Ο Απόστολος Δοξιάδης, που ήταν ο παραγωγός, και ο Μίνως Βολανάκης, που ήταν ο σκηνοθέτης, μου πρότειναν να κάνω τη μουσική επιμέλεια της παράστασης με τραγούδια του Κόουλ Πόρτερ σε ηχογραφήσεις από το 1928 ως το 1933, όπως μου ζήτησε ο Βολανάκης. Η Ντένη έφτιαξε απίστευτα κοστούμια για την παράσταση, που το καθένα ξεχωριστά θα άξιζε να είναι σε μουσείο.

Γνωριστήκαμε γιατί ενθουσιάστηκε ακούγοντας αυτά τα τραγούδια εκείνης της εποχής και μείναμε φίλοι ως το τέλος της ζωής της. Συχνά, επειδή μιλούσε τα γερμανικά όπως τα ελληνικά, την έβαζα και μου έλεγε τραγούδια εκείνης της εποχής, όπως το "Bel Ami", και μου τα μετέφραζε. Κάναμε και εκπομπές στο ραδιόφωνο, αλλά πήγαινα και στο σπίτι της, στην οδό Αλωπεκής, όπου η Ντένη ήξερε να διηγείται υπέροχες ιστορίες του παλιού καιρού. Όλα βέβαια ξεκινούσαν και κατέληγαν στο όνομα "Μελίνα Μερκούρη".