Πρόκειται για ένα βιβλίο ντοκουμέντο, που -ευτυχώς για μας τους επιγενόμενους- είχε την πρόνοια να εκδώσει το Κεντρικό Συμβούλιο του Πόντου, στην Αθήνα, τις αρχές του 1922. Και λέμε ευτυχώς γιατί τα στοιχεία που παρατίθενται στο βιβλίο είναι συγκλονιστικά και αποδεικνύουν περίτρανα ότι η γενοκτονία του Ελληνισμού του Πόντου ξεκίνησε το 1914 και περατώθηκε το 1923, περίπου δυο χρόνια μετά την έκδοση του βιβλίου, όταν αναχώρησε και ο τελευταίος χριστιανός Έλληνας από τον Πόντο, με την ολοκλήρωση της Ανταλλαγής.

Επίσης, λέμε ευτυχώς, γιατί σε μερίδα Ελλήνων πολιτικών, ακαδημαϊκών και διανοουμένων υπάρχει η εντύπωση ότι η γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου και της Ανατολής δεν υπήρξε ποτέ και ότι αποτελεί εφεύρημα εθνικιστικών κύκλων, που το χρησιμοποιούν για να εμποδίσουν την εξομάλυνση των ελληνοτουρκικών σχέσεων, χωρίς να αντιλαμβάνονται ότι η μόνιμη και ουσιαστική ειρήνη και φιλία μεταξύ των λαών και των κρατών θεμελιώνεται και διασφαλίζεται μόνο μέσα από την αναγνώριση. Πέραν του ότι οι άνθρωποι αυτοί, μπαίνοντας στο καραβάνι των αρνητών, στην ουσία γίνονται συμμέτοχοι στο έγκλημα, αφού και η νομική επιστήμη αναγνωρίζει ότι η άρνηση είναι η τελευταία φάση αυτού του εγκλήματος κατά της ανθρωπότητας, που είναι απαράγραπτο.

Παραδίδουμε αυτήν την ιστορική έκδοση στους αναγνώστες, στο αγγλόφωνο και γαλλόφωνο κοινό, ελπίζοντας να συμβάλλουμε στον αγώνα που γίνεται για την ενημέρωση γύρω από αυτό το σοβαρό ζήτημα, παραθέτοντας σε μετάφραση στα ελληνικά το κείμενο που συνέταξε το Κεντρικό Συμβούλιο του Πόντου ως πρόλογο στο παρόν βιβλίο.