Μια στιγμή ήταν, σε μια από τις τηλεοπτικές εκπομπές του Σταύρου Θεοδωράκη. Φιλοξενούμενές του, καταξιωμένες ηθοποιοί και θέμα, απ' ό,τι κατάλαβα, οι αναμνήσεις τους από τα παιδικά τους χρόνια. Έτσι, πέτυχα στο τέλος της, τη συζήτησή του με την εξαιρετική καρατερίστα Χρυσούλα Ρώπα, που γεννήθηκε δίδυμη. Η περίπτωσή της, όμως, είχε και κάτι το ιδιαίτερο, κι αυτό στάθηκε το ερέθισμα-χαστούκι για μένα την αλαφροΐσκιωτη.
Δυο βρέφη, δυο κοριτσάκια που μετά το πρώτο τους το κλάμα, αποχωρίστηκαν βίαια από την ανήλικη μάνα τους και δόθηκαν χωριστά για υιοθεσία.
Στο ένα από αυτά, δέθηκε για αναγνώριση από τον ενδιαφερόμενο, ένας κόμπος -από σπάγγο μάλλον- στο ποδαράκι του.
Ποιο ρόλο μπορεί να παίξει ένας τέτοιος κόμπος, στη μετέπειτα ζωή ενός ανυπεράσπιστου μωρού; Ποιο στην ψυχή του; Και ποια η ζωή των δυο κοριτσιών μέχρι η τύχη να φέρει τη μια απέναντι στην άλλη; Ποια τα τραύματά τους, ποια η μοίρα τους;
Μην κάνοντας βιογραφία, παιδεύτηκα πολύ για να δώσω σάρκα και οστά στην πιο καταιγιστική ιστορία που γέννησα ποτέ.
Με το σεβασμό και την αγάπη μου.
Γιοβάννα