Το κεντρικό θέμα που διατρέχει το έργο Διαδρομή, Θεωρία και Γλώσσα του Διεθνούς Δικαίου είναι η θεώρηση του Διεθνούς Δικαίου ως τάξης δημοσίου δικαίου μεταξύ διεθνών κοινωνιών, σε αντίθεση με τη στατική, «εξ αντικειμένου» προσέγγισή του ως συστήματος -έστω και ατελούς- κανόνων, αρχών και εννοιών με βάση την προσφιλή προσφυγή στην αναλογία του Ιδιωτικού Δικαίου.

Στον ορίζοντα λοιπόν που διαγράφει το θεμελιώδες ερώτημα «Αντικειμενισμός» ή Διεθνές Κοινό Συμφέρον, επιχειρείται αφενός κριτική προσέγγιση στη συσκοτισμένη ιστορική πορεία των θεωρητικών αντιλήψεων του Διεθνούς Δικαίου (Κεφάλαιο Πρώτο) και στις μεθόδους εξακρίβωσης τόσο της υποτιθέμενης «αντικειμενικής ουσίας» του Διεθνούς Δικαίου όσο και της υποτιθέμενης αντικειμενικής υπόστασής του ως συστήματος, τεχνητά αποχωρισμένου από τον «κοινωνικά συμφραζόμενο» χαρακτήρα του (Κεφάλαιο Δεύτερο). Αφετέρου, αναλύονται κριτικά οι τρεις θεμελιώδεις έννοιες του Διεθνούς Δικαίου, η κυριαρχία (Κεφάλαιο Τρίτο), το Έθιμο (Κεφάλαιο Τέταρτο) και η Συνθήκη (Κεφάλαιο Πέμπτο), όπου καταδεικνύεται το απρόσφορο των χρησιμοποιούμενων αναλογιών του Ιδιωτικού Δικαίου και διαφωτίζεται η κανονιστική τους ενέργεια σε σχέση με την προστασία και προαγωγή διεθνούς κοινού συμφέροντος.

Το βιβλίο περιέχει εύχρηστο πίνακα Συνθηκών και Υποθέσεων με παραπομπή στις σελίδες όπου αναφέρονται για τη διευκόλυνση του αναγνώστη.