Μπορεί κανείς σε λίγα λεπτά της ώρας να ονειρευτεί τις αναμνήσεις του χωρίς να διαταράξει την ορθή σειρά των γεγονότων, και τους πραγματικούς ρόλους των πρωταγωνιστών τους; Δύσκολο...
Ο Ντίνος, μεγαλωμένος στις Χαριλιώτικες γειτονιές και αργότερα στη Μάρκου Μπότσαρη, έζησε την εποχή της ασπρόμαυρης τηλεόρασης, των κόμιξ, της ντίσκο, των παιχνιδιών της αλάνας και του δρόμου, τις μπίλιες, το κυνηγητό και τη μπάλα.
Τα πρώτα του χτυποκάρδια, ανεκπλήρωτα και μη, εκτυλίχθηκαν μεταξύ Θεσσαλονίκης, Νέας Σκιώνης και Κομοτηνής. Ο πολλά υποσχόμενος παιδικός έρωτας που, περιέργως, εξαφανίστηκε μετά τις Πανελλήνιες εξετάσεις και ξαναεμφανίστηκε χρόνια αργότερα, απασχολεί συνεχώς..
Φίλος του ποδοσφαίρου πρόλαβε τα αγνά φίλαθλα χρόνια όπου οι αντίπαλοι οπαδοί κάθονταν ακόμα δίπλα-δίπλα στις εξέδρες του γηπέδου αλλά και την μεταγενέστερη εποχή του μισαλλόδοξου και ξενόφερτου χουλιγκανισμού.
Ώριμος, πια, αναπολεί, καταλήγοντας πως το «ταξίδι» μετράει περισσότερο από την «Ιθάκη». Πως αξίζει η αναπόληση σε όλα εκείνα τα «ψεύτικα και τα αληθινά» που είτε, πράγματι, συνέβησαν είτε απλά τρύπωσαν απρόσκλητα στο θάλαμο των αναμνήσεων και αναδεικνύουν τη γλυκιά γεύση της νιότης ως το θεραπευτικό βάλσαμο στις πληγές της ωριμότητας.
Αλλά, ταυτόχρονα, και μια απαραίτητη απάντηση σε ένα εξωφρενικό Βαλκανικό ψέμα...