«Η βία δεν είναι λύση, είχα πει νωρίτερα. Αλλά, σαν δέηση, σαν προσευχή πριν από το φαγητό. Δεν με εκφράζει αυτό που είπα, σκέφτηκα, κι ένιωσα σχεδόν υποκρίτρια. Είναι το κήρυγμα που κάνει ο ισχυρός στον αδύναμο αντίστροφα, δεν το ακούς οι ισχυροί δεν καταθέτουν τα όπλα.»

Στα δέκα διηγήματα αυτής της συλλογής, που ολοκληρώνεται με την αναπάντεχη «Δολοφονία της Μάργκαρετ Θάτσερ», η Χίλαρι Μαντέλ αφήνει τον χώρο και τον χρόνο της Ιστορίας, και μιλάει, με μια αμεσότητα και ευθύτητα ενίοτε σοκαριστική, για την ανθρώπινη κατάσταση, για τον έρωτα, για τις ρωγμές που κλονίζουν την οικογένεια, για το βίωμα της ασθένειας, για το βάρος της κοινωνικής τάξης, για το πώς αναμετριέται ο άνθρωπος με την πραγματικότητα την οποία βιώνει. Μια από τις σπάνιες περιπτώσεις συγγραφέων που κάθε νέο τους έργο είναι και μια ξεχωριστή εμπειρία ανάγνωσης.