Αυτό το βιβλίο είναι ένα πέρασμα απ' το παρελθόν στο μέλλον. Μια συνέχεια από το θάνατο στη ζώη, απ' το ψέμα στην αλήθεια. Η Αλίκη είναι η ψυχή μου που θέλει να ξεφύγει απ’ την κόλαση, φυλακισμένη είκοσι χρόνια τώρα. Καταλαβαίνει πως μόνη της θα γλείφει τις πληγές της. Μόνη της θα περπατάει πάνω στ' αγκάθια. Η αγάπη πονάει. Πονάει όπως η αλήθεια. Και ό,τι γράφω σε αυτές τις ρίγες είναι αλήθεια. Η φαντασία μου παρέμεινε ίδια. Τώρα είμαι ελεύθερη, μεθυσμένη από ήλιο. Ζω, ξαναζώ. Νιώθω τις λέξεις που η μια δίπλα στην άλλη κάνουν προτάσεις ολόκληρες από ωραίες ή άσχημες εικόνες. Παίζω με τη φωτιά. Διηγούμαι παιδιά ευαίσθητα που δεν άντεξαν ντρόγκα και αλκοόλ. Σίγουρα ένα εισιτήριο χωρίς επιστροφή. Εγώ κατάφερα να την κοπανήσω. Να με. Η Αλίκη δε μένει πια εδώ. Σε ένα ταξίδι στη χώρα των θαυμάτων. Περπατάω με το κεφάλι ψηλά. Νίκησα. Τώρα η ψυχή μου ησύχασε. Αυτό το βιβλίο το χαρίζω σε όποιον αγωνίζεται ακόμα, γιατί «la vita e bella».

Μ.Τ.