Πριν εκατόν πενήντα χρόνια, υπήρχε μόνον η "Κάρμεν". Ένα ερωτικό κείμενο, το ωραιότερο ίσως που έγραψε ο Προσπέρ Μεριμέ για μια άστατη τσιγγάνα, που ερωτευόταν με πάθος.
Τριάντα χρόνια αργότερα ο Μπιξέ επένδυσε μουσικά το κείμενο. Η "Κάρμεν" μεταμορφώθηκε σε σύμβολο των παθών, του έρωτα, της ζήλειας, της απελπισίας... Η μαγεία των μύθων έγκειται στη διαιώνισή τους. Η "Κάρμεν" περιπλανήθηκε ανάμεσα στις λέξεις και τους ήχους και οι διανοούμενοι ανακάλυψαν στις περιπλανήσεις αυτές το πνεύμα μιας φεμινιστικής επανάστασης. Η "Κάρμεν" εξακολουθεί ακόμα να θέλγει σκηνοθέτες, μουσικοσυνθέτες.