Η γνώση και η αγάπη για τους ιστορικούς ποιητικούς μύθους αποτελεί το χαλί πάνω στο οποίο η Αγγελική Ηλιοπούλου στρώνει πολλά από τα δικά της δημιουργήματα (γραμμένα την περίοδο 1997-2013) χωρίς όμως αυτή η διακειμενικότητα να λειτουργεί εν είδει εντυπωσιασμού του αναγνώστη, ή στείρα και αναπαραγωγικά. Αντίθετα αντλεί από την ποιητική βρυσομάνα της αρχαίας επικής και μυθολογικής γραμματείας τα σύμβολα τα οποία επεξεργάζεται με τον δικό της τρόπο μέσα σε ένα υπερρεαλιστικό πλαίσιο έντονου συναισθηματισμού, προσωπικού βιώματος και ενόρασης. Αξιοποιεί, δηλαδή, τα μυθολογικά στοιχεία στην οικοδόμηση μιας εκτός της μυθολογίας ατμόσφαιρας η οποία μπορεί να είναι υπαρξιακή, νοσταλγική και βαθιά ερωτική. Έτσι, χρησιμοποιει εντέχνως τους μυθολογικούς ήρωες ως δρώντα πρόσωπα με οργανικό και όχι ακαδημαϊκό ρόλο στα ποιήματα είτε για να μεταφέρει τα μηνύματά τους είτε και κυρίως για να λειτουργήσουν ως ποιητικά προσωπεία, να μιλήσουν εξ ονόματός της.