"..Ο ψυχίατρος φαινόταν πάνω στο φτιάξιμο, ένα μικρό γελάκι άστραφτε κάτω απ' το μουστάκι. Τα μάτια του, ταξιδιάρικες δεξαμενές αποστάγματος τσίπουρου. ’ρχισε να μιλάει για την ανθρώπινη θέληση που κινεί την ιστορία του κόσμου, για τη δύναμη της ψυχής, για θεατές και πρωταγωνιστές της ζωής. Υπό την έπαρση της μέθης, σου τόνιζε πως πρέπει να επιδείξεις δύναμη, να αναπλάσεις τη σαπίλα σου, να αναγεννηθείς. Δάγκωσε τη μισοφαγωμένη τυρόπιτα και ένα πίτουρο σκάλωσε στο μουστάκι. Τον ευχαρίστησες και έβγαλες τριάντα ευρώ, μα σου ζήτησε άλλα είκοσι. Έβγαλες άλλα δώδεκα, όσα είχες πάνω σου. Ο ψυχίατρος δυσφόρησε, στράβωσε το μουστάκι του και το πίτουρο έπεσε στην επιφάνεια του γραφείου. Έψαξες τις τσέπες σου και βρήκες άλλα δυο εικοσάλεπτα. Ο ψυχίατρος στριφογύρισε τη φθηνή πένα στα δάχτυλά του, γκρίνιαξε πως αυτά τα πράματα είναι απαράδεκτα, μα εν τέλει σου έδωσε τη συνταγή, εννοείται χωρίς απόδειξη. Χαιρέτησες ξαλαφρωμένος και όδευσες προς το πλησιέστερο φαρμακείο..."