Μαρσέλ Προυστ. Ένας κορυφαίος συγγραφέας του 20ού αιώνα. Τόσο κορυφαίος, ώστε για πολλούς να είναι απρόσιτος. Πράγματι, ο όγκος του προυστικού έργου και η ιδιαιτερότητα του ύφους του δεν ενθαρρύνουν πάντοτε τον αναγνώστη να επιβιβαστεί στο πλοίο που θα τον ταξιδέψει στις πλατιές και βαθιές θάλασσες της "Αναζήτησης του Χαμένου Χρόνου". Κι όμως, αρκεί να απομακρυνθούμε από τις ακτές της "πραγματικότητας" για να νιώσουμε τη μαγεία του κόσμου στον οποίο μας μεταφέρει ο Προυστ. Κόσμος ονειρικός; Όχι ακριβώς. Κόσμος μυθιστορηματικός, στον οποίον ωστόσο ο συγγραφέας δίνει έναν πολύ μεγάλο χώρο και αντίστοιχα μεγάλη σπουδαιότητα και στα όνειρα. Γράφει στον "Ξανακερδισμένο Χρόνο": "Ανέκαθεν τα όνειρα που κάνουμε στον ύπνο μας με ενδιέφεραν πάρα πολύ, και αυτό επειδή, αντισταθμίζοντας τη διάρκεια με την ένταση, μας βοηθούν να κατανοούμε ό,τι είναι υποκειμενικό, για παράδειγμα ο έρωτας [...]". Αυτό ακριβώς το κομμάτι του έργου του (όχι μόνο της "Αναζήτησης", αλλά και των "Τέρψεις και Ημέρες" και "Ζαν Σαντέιγ") αποτελεί το περιεχόμενο τούτου εδώ του βιβλίου. Ας μας επιτρέψει ο αναγνώστης να διηγηθούμε τη μικρή ιστορία της δημιουργίας του [...]