Με τη συνεχή εξάσκηση των ικανοτήτων της παρατήρησης και του συλλογισμού, με το διαλογισμό, ο νεόφυτος θα ανεβεί τα σκαλιά που οδηγούν στο να ΜΑΘΑΙΝΕΙ.
Η αθώα μίμηση των φυσικών διαδικασιών, η επιδεξιότητα σε συνδυασμό με την εφευρετικότητα, τα φώτα μιας μακράς εμπειρίας θα του εξασφαλίσουν το να ΜΠΟΡΕΙ.
Έχοντας κατακτήσει το να μπορεί, θα εξακολουθεί να έχει ανάγκη από την υπομονή, την επιμονή και την ακλόνητη θέληση. Γενναίος και αποφασιστικός, η βεβαιότητα και η εμπιστοσύνη που γεννήθηκαν από μια ισχυρή πίστη, θα του επιτρέψουν να ΤΟΛΜΑ.
Τέλος, όταν η επιτυχία θα έχει στέψει τα τόσα χρόνια εργασίας, όταν οι επιθυμίες του θα έχουν ολοκληρωθεί, ο Σοφός, περιφρονώντας τις ματαιοδοξίες του κόσμου, θα πλησιάσει τους ταπεινούς, τους απόκληρους, όλους όσους εργάζονται, υποφέρουν, απελπίζονται και αγωνίζονται εδώ κάτω. Ως ανώνυμος και βουβός μαθητής της αιώνιας Φύσης, απόστολος της αιώνιας Φιλανθρωπίας, θα παραμείνει πιστός στον όρκο σιωπής του.
Στην Επιστήμη, στην Καλοσύνη, ο Μύστης θα πρέπει πάντα να ΣΙΩΠΑ.