Η φιλοσοφία είχε πάντα μια θεατρική διάσταση.
Υπήρξαν φιλόσοφοι που, κυριολεκτικά, σκηνοθέτησαν το θάνατό τους-φροντίζοντας προκαταβολικά και την παραμικρή λεπτομέρεια, και το παρα μικρότερο αξεσουάρ. Κάποιοι πέθαναν απλώς από τα γέλια, ή διάλεξαν μια έξοδο-υπερθέαμα, πηδώντας μέσα στον κρατήρα ενός ηφαιστείου. ’λλοι ονειρεύτηκαν, απλώς, να γίνουν λαϊκό προσκύνημα ανά τους αιώνες. Κι άλλοι, οι πιο αδικημένοι, εκβιάστηκαν από την εκκλησία να αποκηρύξουν τις θεωρίες τους, ακριβώς την ώρα που ψυχορραγούσαν.
Λίγοι, τέλος, σαν τον Σωκράτη, συνάντησαν το θάνατο ευτυχισμένοι.

Για όλους όμως, λίγο πολύ, ισχύει μόνο ένα: η ζωή του φιλόσοφου είναι κατά κανόνα πιο εύκολη από το θάνατό του.