Tα πάθη του νεαρού Βέρθερου, το περίφημο επιστολικό μυθιστόρημα του εικοσιτετράχρονου Γκαίτε, γράφτηκε μέσα σε λίγους πυρετικούς μήνες, και πρωτοκυκλοφόρησε το 1774, και σε αναθεωρημένη έκδοση το 1787.

Με την έκδοση του Βέρθερου, που υπήρξε το απόλυτο μπεστ-σέλερ της εποχής του, ο Γκαίτε έγινε διάσημος εν μιά νυκτί. Ο Βέρθερος έγινε το αγαπημένο βιβλίο του Βοναπάρτη, που τον συντρόφευε σε όλη την εκστρατεία της Αιγύπτου, και ξεσήκωσε σε όλη την Ευρώπη τον λεγόμενο «βερθέρειο πυρετό»: πολλοί ρομαντικοί νεαροί ντύθηκαν -παρακολουθώντας τις περιγραφές του Γκαίτε- όπως ο Βέρθερός, ή οδηγήθηκαν σε αυτοκτονίες-καρμπόν.

Ο ίδιος ο Γκαίτε κράτησε τις αποστάσεις του από το νεανικό του αριστούργημα. Το θεωρούσε πάντα «πυροτέχνημα», κι ας φέρει πολλά αυτοβιογραφικά του στοιχεία. Σε όλη τη διάρκεια της λαμπρής του σταδιοδρομίας όμως, η φήμη του Βέρθερου είχε πάντα την πρώτη θέση, κι ήταν πολλοί, σε όλη την Ευρώπη, που γνώριζαν τον Γκαίτε μόνο από το έργο αυτό.