Υπάρχει ένα επίπεδο πραγματικότητας, όπου η σχέση ανάμεσα στο υποκείμενο και το αντικείμενο της γνώσης, ανοίγοντας μια προοπτική κυριολεκτικής επαφής με την αλήθεια, αρχίζει να καθίσταται προσωπική. Αυτή η δυναμική οντολογική περιοχή είναι ο χωροχρόνος της στοχαστικής φαντασίας. Μέσα του το νόημα της γνωσιακής πράξης, απελευθερώνοντας τη βιωματική του ένταση, συναντά τη δική μας: οι μορφές που συγκεκριμενοποιούν το αφηρημένο βάθος του, χάρη στη στοχαστική τους υφή, μας αποτείνονται.