Η Μαρίνα Καραγάτση φωτογραφίζει προς τα τέλη της δεκαετίας του '70 -αρχές του '80 την 'Ανδρο, τους ανθρώπους της και τα κτίρια, σε ένα μεταιχμιακό όριο πριν τη ραγδαία αλλαγή και την ταχύρρυθμη εξέλιξη. Διασώζεται ένας κόσμος αιώνων, προτού εμφανιστούν οι επιδοτήσεις και τα ευρωπαϊκά προγράμματα, κόσμος που έμοιαζε ασάλευτος. Τα βόδια με το υνί μοιάζουν να έρχονται από τα χρόνια του Ησίοδου. Τα αλώνια δείχνουν προϊστορικά. Οι περίτεχνες και πολυσύνθετες μοναδικές ανδριώτικες λιθοδομές, οι οποίες στην πλειονότητά τους έχουν σήμερα σοβαντιστεί, έρχονται από έναν παρελθόντα χρόνο -πριν αλλάξουν οι τεχνικές.

Τα ρούχα και τα υφάσματα είναι άλλα. Και οι άνθρωποι είναι διαφορετικοί, πριν την ενοποίηση του στύλ από την τηλεόραση. Τα μοναδικά πορτραίτα της Μαρίνας Καραγάτση, εστιασμένα στο βλέμμα των φωτογραφιζόμενων, με τη δύναμή τους και τη βαθιά ανθρώπινη και φιλική ματιά της φωτογράφου, ξεφεύγουν από την παγίδα της γραφικότητας και του φολκλόρ.

Ένας κόσμος εκατονταετηρίδων, ο οποίος όμως φέρει τα σημάδια του επερχόμενου κόσμου, σε συνδυασμό με τον κοσμοπολιτισμό της ναυτοσύνης, που αποτελεί τη μοναδική ιδιομορφία αυτού του νησιού.

Μια εικονογραφική ελεγεία για τον τόπο, τους ανθρώπους και τα έργα τους.