Η επανάληψη, η τελετουργία, η παράδοση, η παραλλαγή, η μνήμη, η ενημέρωση, η τεχνητή επικοινωνία, η σχέση του ανθρώπου με τα ζώα, είναι από τα πιο στοιχειώδη και θεμελιακά δεδομένα της ζωής μας, από τα πιο θεμελιώδη στοιχεία της ύπαρξης, τόσο στη φύση όσο και στον πολιτισμό. Δεν υπάρχει τομέας του πολιτισμού όπου δεν συναντιούνται. Όταν ξεκινάς να γράφεις για τόσο πρωταρχικά φαινόμενα, τίθεται έντονα το πρόβλημα της μεθοδολογίας, ακόμη και σε δοκίμια όπως είναι αυτά του προκειμένου τόμου, όπου τα περισσότερα κεφάλαια έχουν έντονο τούτο το πρόβλημα, γιατί καταπιάνονται με πολύ γενικά θέματα του ανθρώπινου πολιτισμικού γίγνεσθαι.

Η βιβλιογραφία είναι απελπιστικά μεγάλη για όλες αυτές τις θεματικές, οπότε μόνο σε επιλογή μπορεί να αναγνωσθεί και να σχολιαστεί και είναι δύσκολο να συγκεντρωθεί, σκορπισμένη όπως είναι σε πολλούς κλάδους των ανθρωπιστικών σπουδών (ακόμη και των θετικών επιστημών) και δεν βοηθά στην ανάγκη η αφήγηση από κάπου να αρχίσει ωστόσο, η αναφορά της είναι αναπόφευκτη, γιατί αυτά τα δοκίμια έχουν ως στοχοθεσία όχι μόνο την ανάγνωση και την ενημέρωση για τους στοχασμούς του συγγραφέα, αλλά αποβλέπουν και στη χρηστικότητα για μελετητές ή προβληματιζόμενους να εμβαθύνουν περισσότερο σε πτυχές της θεματικής που τους ενδιαφέρουν.