Το ανά χείρας έργο είναι αποτέλεσμα πολυετούς ερεύνης του συγγραφέα σε πρωτογενείς και δευτερογενείς πηγές. Στο κείμενο εξετάζεται κατά βάση το ζήτημα της συστάσεως, λειτουργίας επανδρώσεως και κυρίως δράσεως των Ενόπλων Δυνάμεων, από την περίοδο του Βασ. Όθωνα έως την λήξη της ένοπλης διαπάλης μεταξύ αφ ενός του Εθνικού Στρατού και αφ ετέρου του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας. Σε δύο πολυσέλιδους τόμους, περικλείεται όλη η ιστορία του νεότερου ελληνικού κράτους και η σταδιακή επέκτασή του, μέσω της απελευθερώσεως εδαφών στα οποία διαβιούσαν ομογενείς πληθυσμοί. Συνοπτικά, εξετάζονται κατά σειράν, ο ελληνοτουρκικός πόλεμος του 1897, οι Βαλκανικοί Πόλεμοι, ο Α Παγκόσμιος Πόλεμος, η Μικρασιατική εκστρατεία, ο Β Παγκόσμιος και τα επακόλουθα γεγονότα έως το 1949. Το έργο δεν αποτελεί μία στεγνή παράθεση στρατιωτικών γεγονότων, καθώς ο συγγραφέας δεν παραγνωρίζει τα τεκταινόμενα στην εσωτερική πολιτική κονίστρα, ιδίως όσα είχαν άμεση ή έμμεση σχέση με τις Ένοπλες Δυνάμεις. Επίσης, γίνεται διασύνδεση των γεγονότων με τις εξελίξεις στο διεθνές περιβάλλον, οι οποίες επέδρασαν καθοριστικά στο ελληνικό γίγνεσθαι.

Δίδεται μεγάλη έμφαση σε «δύσκολες» περιόδους για τον νεότερο ελληνισμό (όπως ο «εθνικός διχασμός» και η Μικρασιατική εκστρατεία), ενώ κατεβλήθη προσπάθεια ερμηνεύσεως ορισμένων σημείων της ελληνικής ιστορίας, όπως π.χ. των δικαιωμάτων προστασίας επί της Ελλάδος τα οποία υπεστήριζαν ότι είχαν οι τρεις Μεγάλες Δυνάμεις της Συνεννοήσεως έως το 1920, των αιτίων της εκλογικής ήττας των Φιλελευθέρων τον Νοέμβριο του έτους εκείνου κ.ά.

Το βιβλίο αποτελείται από δύο μέρη: το πρώτο αφορά στο ιστορικό πλαίσιο, το οποίο αναδεικνύεται μέσα από πληθώρα δημοσιευμένων πηγών το δεύτερο συγκροτείται από ορισμένα απολύτως χαρακτηριστικά περιστατικά εκ της δράσεως των οκτώ πρώτων μεραρχιών του Ελληνικού Στρατού (Ι, ΙΙ, ΙΙΙ, IV, V, VI, VII και VIII), όπως αυτή παρουσιάζεται μέσα από τα στρατιωτικά αρχεία. Η παράθεση των γεγονότων γίνεται με νηφαλιότητα, δίχως εξάρσεις και λυρισμούς. Προς τούτο, αποφεύγεται κατά το δυνατόν η χρήση επιθέτων. Επίσης, υπάρχει επιστημονική τεκμηρίωση μέσω 4.900 και πλέον παραπομπών. Τέλος, το έργο εμπλουτίζεται από δεκάδες χάρτες της Διευθύνσεως Ιστορίας Στρατού, καθώς και από πληθώρα (αδημοσίευτων εν πολλοίς) φωτογραφιών.