Το παρόν βιβλίο αφηγείται "την ιστορία μιας απελπισμένης μειοψηφίας μερικών δεκάδων, μερικών εκατοντάδων, μερικών χιλιάδων ανθρώπων, οι οποίοι στην κυριολεξία έπαιξαν το κεφάλι τους κορώνα - γράμματα.

Είναι αδύνατον να συλλάβουμε πλήρως το νόημα αυτής της ιστορίας μέσω κοινωνιολογικών κατηγοριών και της μαρξιστικής ανάλυσης. Δεν έχει να κάνει με τον ταξικό πόλεμο και τις παραγωγικές σχέσεις αλλά με οραματιστές και φανατικούς, με ανθρώπους παρανοϊκούς και λόγιους, με τσαρλατάνους και φαντασμένους, με ιεραποστόλους και αυτοκαταστροφικούς, με αιμοσταγείς αγίους που όμοιούς τους δεν έχει ξαναδεί ο κόσμος.

Είναι μια σκοτεινή και μπερδεμένη ιστορία η οποία εκτυλίσσεται στο περιθώριο της επίσημης Ιστορίας και στην ερημιά της παρανομίας. Τα σκηνικά της είναι υπόγεια και φρούρια, φυλακές και σαλόνια, βρώμικες σοφίτες στην Ζυρίχη και στην Γενεύη, άθλια καταφύγια στα χωριά, δικαστήρια, εργοστασιακοί χώροι και μέγαρα της Ουκρανίας. Οι πρωταγωνιστές της παραμένουν στην αφάνεια, παραμορφωμένοι από ολισθήματα της μνήμης και χαμένοι μέσα σε ένα σμάρι χαφιέδων και πρακτόρων".