Το δράμα μιας ωραίας χώρας, είναι το δράμα της ωραίας και πλούσιας Ελλάδας μας, που σήμερα οδηγεί τα παιδιά της στην ανεργία. Γιατί φτάσαμε στο χείλος του γκρεμού άραγε;

Η απάντηση στο παραπάνω ερώτημα είναι ότι, στα τελευταία τριάντα πέντε χρόνια, οι κυβερνήσεις υποβάθμισαν τον παράγοντα αληθινή ανάπτυξη και ο ορθός πολιτισμός της πολιτικής μετατράπηκε σταδιακά σε βάρβαρη αερολογία της καρέκλας.

Ακρότητες, διχόνοια δεξιά, αριστερά, όλα για την καρέκλα, τη μάσα, τις μίζες, τα σκάνδαλα, τις κλοπές, δεν άφησαν τίποτα για την επόμενη γενιά της ωραίας Ελλάδας. Ρημάχτηκαν όλα για να φωνάζουν τώρα κάποιοι «έξω από την Ευρωπαϊκή Ένωση», για να προετοιμαστεί το έδαφος να επανέλθει ο φασισμός.

Πρέπει επιτέλους να μπει τέρμα στη δημαγωγία και τον λαϊκισμό. Ναι, στην Ευρωπαϊκή Ένωση των συνεργασιών και των γόνιμων μεταρρυθμίσεων. Ναι στις συνεργασίες και συμμαχίες των προοδευτικών κομμάτων.

Αλλωστε, η πιο ηχηρή απάντηση στο φασισμό είναι η συνεχής διεύρυνση της δημοκρατίας, οι θεσμικές μεταρρυθμίσεις, η πραγματική Παιδεία, στην πολιτική μέσω του διαλόγου και της πειθούς.

Υπεράνω όλων είναι το εθνικό συμφέρον και τα ιδανικά μας, μετά το κόμμα που πιστεύουμε και τελευταία τα ατομικά μας συμφέροντα χωρίς να βλάπτουμε το συμφέρον της κοινωνίας.