Απόγευμα, 8 Μαρτίου του 1952, στο λιμάνι του Πειραιά περπατούσα σκεπτικός προς το επιβατηγό πλοίο "ΝΕΑ ΕΛΛΑΣ" που ετοιμαζόταν να σαλπάρει για το Χάλιφαξ του Καναδά. Οι φίλοι μου, Αντώνης Μαγουλάς και Μίμης Μασούρας, με είχαν συνοδεύσει στο πλοίο για να μου ευχηθούν "καλό ταξίδι και καλή τύχη". Τα εφόδιά μου ήταν τα είκοσι χρόνια μου, το απολυτήριο του Γυμνασίου, ένα διαβατήριο, ένα ναυτικό φυλλάδιο, 100 δολάρια και 50 λέξεις Αγγλικά. Έτσι ξεκίνησα...

Αυτό το βιβλίο είναι μια κληρονομιά για τους νεότερους και για όλους αυτούς που θα ήθελαν να ταξιδέψουν ή να γνωρίσουν από πρώτο χέρι τις περιπέτειες και τα ταξίδια των ναυτικών μιας άλλης εποχής.
Οι αναμνήσεις μου σαν καπετάνιος σε ποντοπόρα πλοία είναι πολλές...
Πώς να ξεχάσω τις ατελείωτες, αγωνιώδεις ώρες μέσα στην αγριεμένη θάλασσα τις νύχτες! Την κάλμα του καιρού και την απέραντη ηρεμία διασχίζοντας τους ωκεανούς! Τις ηλιόλουστες μέρες και τις φεγγαρόλουστες νύχτες της 'Απω Ανατολής! Τα προβλήματα και οι ταλαιπωρίες είναι πινελιές μόνο αυτών των αναμνήσεων...

Σήμερα, το 2014, πιστεύω ότι είμαι από τους λίγους ναυτικούς που δεν έχω μετανιώσει για την επιλογή μου, και ευθαρσώς δηλώνω ότι αν ξαναγεννιόμουνα πάλι ναυτικός θα γινόμουνα!