Αρκετοί συνάνθρωποί μας πέρασαν τα παιδικά τους χρόνια με σκληρή δουλειά και μεγάλες στερήσεις. Κι όμως οι ζωές τους, που λάμπουν από το κάλλος της ανθρωπιάς, είναι αληθινά ποιήματα, έστω κι αν οι στίχοι τους είναι ακατέργαστοι. Μπορεί οι άνθρωποι αυτοί να υστερούν σε πλούτο γνώσεων, τους περισσεύει όμως ο πλούτος της ψυχής τους, την οποία πάντοτε καλλιεργούν. Έτσι, βοηθούν τον εαυτό τους στον αγώνα πραγματοποίησης των ονείρων τους και διατηρούν τις ελπίδες τους για το καλύτερο.

Ξέρουν ή διαισθάνονται ότι καλύτερο έρχεται, όταν γεμίζουμε τη ζωή μας. Κι εκείνα που μπορούν να γεμίσουν τη ζωή μας, είναι η αγάπη, η πίστη, η συντροφικότητα, η αφοσίωση, η φιλία, η αλήθεια, η απλότητα. Σαν την απλότητα που έχουν οι ίδιοι, οι οποίοι υποβάλλουν στην ψυχή μας τη βαθύτατη αίσθηση για την αξία του αυθεντικού, του ανεπιτήδευτου, του χιούμορ, της καλοσύνης, της αλληλεγγύης, αρετές που μας οδηγούν στην ουσιαστική ζωή και μας βοηθούν να επιτύχουμε την ψυχική μας ισορροπία, την εσωτερική μας ειρήνη.