Σκοπός του παρόντος μελετήματος είναι η συνοπτική παρουσίαση μερικών πτυχών του θεσμού της τοπικής αυτοδιοικήσεως, ο οποίος από πλευράς γνώσεως μεταξύ του Δημότη λαού, των λειτουργών του και των φιλοδοξούντων να τον υπηρετήσουν βρίσκεται στα σπάργανα.

Παρά τα διακηρυσσόμενα από πολλούς και διαφόρους ότι διακατέχονται από το πάθος της προσφοράς στο θεσμό και στις τοπικές κοινωνίες, τα γεγονότα δείχνουν ότι σπανιώτατα συμβαίνει κάτι τέτοιο. Αν αυτές οι χιλιάδες των υπηρετούντων το θεσμό η οι δεκάδες χιλιάδες -εν ενεργεία και υποψήφιοι- ανταποκρινόταν στα λεγόμενά τους, τόσο ο θεσμός όσο και οι τοπικές κοινωνίες έπρεπε να βρίσκονται σε πολύ υψηλά επίπεδα. Αντίθετα, διαπιστώνεται μία γενική κατάπτωση του θεσμού, τόσο στο λειτουργικό και ηθικό επίπεδο όσο και ως προς την ενεργό συμμετοχή των δημοτών.

Τα πράγματα γίνονται πολύ χειρότερα τούτα τα χρόνια της ουσιαστικής οικονομικής χρεοκοπίας, ως απότοκο της ηθικής χρεοκοπίας, και ο θεσμός βρίσκεται σε προϊούσα υπολειτουργία, η οποία οφείλεται στην ακηδία του κράτους, την αδιαφορία των δημοτών και την λουδοβίκεια και κομματική συμπεριφορά πολλών εκπροσώπων του, οι οποίοι αδρανούν για την πιο ουσιαστική συμμετοχή του λαού στα δρώμενα του θεσμού.