Ένα βράδυ, στη δεξίωση για την έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας το 2004, ο βουλευτής και παλιός χρυσός Ολυμπιονίκης Δημήτρης Αγγέλου, συνοδεύοντας τη φίλη του Κάτια Μαυράκη, γνωρίζεται με τον μεγαλοεπιχειρηματία Μιλτιάδη Κωνσταντίνου και την εκρηκτική κόρη του, Υβόννη, και η συνάντησή τους αποτελεί την απαρχή μιας θυελλώδους σχέσης.

Εννιά χρόνια αργότερα, ο Δημήτρης αναλογίζεται ότι το βράδυ εκείνο είχαν δώσει τα χέρια αυτός και η Μοίρα του και βλέπει το τέλος της πορείας του σαν τραγούδι αρπιστή. Αναθυμάται την εποχή που ζούσε σαν μέσα σε όνειρο, τότε που ήταν σαν να βρισκόταν μέσα σ' ένα πυκνό δάσος κι όλα έμοιαζαν με ηλιόλουστο καλοκαίρι, και προσπαθεί να δει τον εαυτό του όπως είναι πραγματικά κι όχι σαν είδωλο δημιουργημένο από τον κόσμο που τον θαύμαζε για τα μετάλλια που κατακτούσε. Αλλά τον βλέπει σαν μια μορφή ξένη, μοναχική μέσα σε μια παράξενη κηλίδα φωτός, τριγυρισμένη από σκοτάδι, να προσπαθεί να σηκώσει το φορτίο που του φόρτωσε η Μοίρα.

Ένα συναρπαστικό μυθιστόρημα, που φανερώνει ότι όταν κοιτάζεις προς τη σωστή κατεύθυνση, το μόνο που μένει είναι να συνεχίσεις το περπάτημα. Αλλά αν ακολουθήσεις αντίστροφη διαδρομή, δεν ξέρεις τι θα σοδιάσεις από το χωράφι που έσκαψες.