Αντικείμενο της εργασίας αυτής είναι οι τελετές (με θρησκευτικές, πολιτικές και κοινωνικές αποχρώσεις) που συνέθεταν το αστικό τελετουργικό της Κέρκυρας την περίοδο της βενετικής κυριαρχίας. Πολυπληθή αρχειακά τεκμήρια επέτρεψαν να καταφανεί η πορεία του στο χρόνο, να ανασυγκροτηθεί η συνολική του εικόνα, να προσδιοριστούν οι πρωταγωνιστές του και οι σκοποί τους οποίους εξυπηρετούσε. Κυρίαρχος είναι ο ρόλος που διεδραμάτισε η Βενετία, η οποία θέλησε να μεταφέρει στα νησιά του Ιονίου την εικόνα της θεϊκής πόλης που παρουσίαζε στους υπηκόους και στους επισκέπτες της με τις τελετές στη Λιμνοθάλασσα. Σημαντική όμως υπήρξε η συνεργασία των κοινωνικών μορφωμάτων της τοπικής κοινωνίας προς την ίδια κατεύθυνση, ιδιαίτερα εκείνων που είχαν κληθεί σε απευθείας διάλογο με την κυρίαρχη δύναμη στο πολιτικό, κοινωνικό και θρησκευτικό πεδίο, αφού η ίδια η Βενετία είχε εκφράσει την πολιτική της, μέσω του ιερού, αναθέτοντας στην Εκκλησία την καθαγίασή της.

Έτσι, το τελετουργικό μέσα από την επίφαση των παγιωμένων συμπεριφορών επέτρεψε και στην περίπτωση της Κέρκυρας τη διάκριση των πολλαπλών κοινωνικών διαστρωματώσεων, οι οποίες εξέτρεφαν τις ομάδες που δρούσαν μέσα από τη Διοίκηση ή την Εκκλησία και κινούσαν τους μηχανισμούς εδραίωσης των εξουσιών που τους είχαν παραχωρηθεί. «Το τελετουργικό», όπως σημειώνει στο εισαγωγικό του σημείωμα ο Σπύρος Ασδραχάς, «αντανακλά και συμβολίζει μια πραγματικότητα που προβάλλεται και θέλει να είναι ενοποιητική και όχι συγκρουσιακή. Συνίσταται στη βούληση της τοπικής κοινωνίας να συντηρήσει τις αμοιβαιότητες ανάμεσα σ' αυτήν και στον κυρίαρχό της και στη βούληση του τελευταίου να διαιωνίσει την κυριαρχία του».